FRAKCJA / PLEXUS
Galeria Imaginarium, Łódzki Dom Kultury, ul. Traugutta 18, 90-113 Łódź
25 października – 09 listopada 2019
PLEXUS to kolejne, ósme, przedsięwzięcie łódzkiej grupy artystek Frakcja działającej od 2016 roku. Grupa zrzesza artystki i teoretyczki działające indywidualnie w polu sztuki na pograniczu takich dziedzin jak intermedia, malarstwo, dokument, animacje, performance oraz działania in situ: https://pl.wikipedia.org/wiki/Frakcja_(grupa_artystek).
Według słownika Modern Latin z 1680 roku plexus oznacza „warkocz, sieć, splot”, rzeczownik odczasownikowy od „splatać, zaplatać, składać”. Plexus solaris to jeden z najpowszechniej znanych splotów nerwowych człowieka, splot słoneczny.
Nasza działania odnoszą się bezpośrednio do zagadnienia sieci i sieciowania (nawiązujemy również do tkackiej przeszłości miasta, ale bez ostentacji), pośrednio do zagadnień dialogu, mediacji, współpracy – z nich wyrasta koncepcja wystawy – call for action.
Zapraszamy do wspólnej przestrzeni inne artystki i artystów, z którymi wiąże nas sieć powiązań, inspiracji czy zainteresowań. Każda z frakcjonistek określa sama istnienie poszczególnych relacji, powód i cel, dla których do projektu zaprasza konkretną artystkę lub artystę, biorąc jednak pod uwagę zarówno indywidualny jak i kolektywny wymiar tych relacji. Założeniem wystawy PLEXUS jest integracja, nie wykluczająca sporu i napięć pomiędzy jednostką a grupą, przy jednoczesnej próbie komunikowania swoich indywidualnych poszukiwań i potrzeb.
FRAKCJA / PLEXUS
Galeria Imaginarium, Łódzki Dom Kultury, ul. Traugutta 18, 90-113 Łódź
25 października – 09 listopada 2019
poniedziałek: ZAMKNIĘTE
wtorek: 14:00-18:00
środa: 14:00-18:00
czwartek: 14:00-18:00
piątek: 14:00-18:00
sobota: 14:00-18:00
niedziela: ZAMKNIĘTE
wydarzenie na fb: https://cutt.ly/PLEXUS
Grupa FRAKCJA:
Ewa Bloom Kwiatkowska / Monika Czarska / Ola Kozioł / Alicja Kujawska / Roksana Kularska – Król / Anka Leśniak /Iza Maciejewska /Aurelia Mandziuk / Beata Marcinkowska / Marta Ostajewska
PLEXUS – lista artystek i artystów:
Ewa Bloom Kwiatkowska – Julia Kosmynka (Lula)
Monika Czarska – Dariusz Fodczuk
Ola Kozioł – Suavas Lewy
Alicja Kujawska – Kim Albrecht
Roksana Kularska Król – Justyna Stopnicka
Anka Leśniak – Ewa Kaja
Iza Maciejewska – Piotr Michnikowski
Aurelia Mandziuk – Zajączkowska – Mariusz Sołtysik
Beata Marcinkowska – Maciej Bohdanowicz
Marta Ostajewska – Aleksandra Chciuk
Jolanta Wagner
więcej na:
https://pl.wikipedia.org/wiki/Frakcja_(grupa_artystek)
https://www.facebook.com/frakcja/
Patroni medialni wydarzenia:
FORMAT pismo artystyczne (www.format-net.pl)
Kalejdoskop Magazyn Kulturalny (www.e-kalejdoskop.pl)
Sponsorzy:
Łódzka Drukarnia Tekstylna, ul. Łąkowa 7a w Łodzi (www.ldtdruk.pl)
BUFFET by Lokal, ul. Piramowicza 11/13 w Łodzi (https://cutt.ly/Buffet)
Ewa Bloom Kwiatkowska / zaproszona artystka Julia Kosmynka (Lula)
W najnowszym projekcie FRAKCJI / grupy artystek, pt.: PLEXUS, podejmuję współpracę z młodą artystką – Julią Kosmynką – Lulą. Zaproszona przeze mnie artystka jest moją córką, absolwentką Pracowni Scenografii i Kostiumu, którą prowadzę w Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi. Interesujący jest dla mnie sposób w jaki obie tworzymy relacje osobiste i artystyczne. Z jednej strony więź emocjonalna, kod DNA, utożsamienie, z drugiej oddalenie, odrębność, i niezależność widzenia, przynależność do różnych generacji – artystki dojrzałej i wyrazistej artystki stojącej na początku drogi twórczej.
W przestrzeni Galerii Imaginarium pokażemy dwie prace instalacyjne składające się z obiektów i fotografii oraz gazetę autorską.
Ewa Bloom Kwiatkowska, SHAME, 2016/2019, instalacja zlożona z obiektu biżuteryjnego prezentowanego na modelu kobiecej głowy oraz dwie fotografie A4 prezentujące obiekt na modelce (Lula Kosmynka).
Lula Kosmynka, LUSTRO, czy to Ty, czy to ja… trochę my, trochę Ty, trochę Ja, 2019, instalacja zlożona z fotografii portretowych (2 lub 4 zdjęcia w formacie 50×70) oraz marynarki ślubnej mojej mamy, którą zadrukowałam w idoli punk z lat 80.
LULA BLOOM, artZine, gazeta autorska/żurnal, realizacja wspólna.
Monika Czarska / zaproszony artysta Dariusz Fodczuk
Na wystawie PLEXUS przedstawię obrazy Plexus i Now, które będą reprezentacją mojej analizy relacji międzyludzkich w kontekście czasu, historii i kultury, uczuć. Pokażę również dokumentacje z performance INEQALITY. Dariusz Fodczuk przedstawi performance The Tiny Therapeutic Theatre – Praca.
Monika Bazinga Czarska
Plexus, olej na płótnie, 2019
accident // time // way // need // help // empathy // work // art // feeling // longing // fight // fun // mind // heart // curiosity // love // good // evil // intellect // gossip // history // experience // tolerance // laugh // cry…
Dariusz Fodczuk
The Tiny Therapeutic Theatre – Praca, performance
praca // robota // działalność //aktywność // kreacja // dorobek // orka // trud // babranina // zapieprz // czynność // akcja // ruch // posada // zajęcie // zatrudnienie // stanowisko // etat // praktyka // stołek // etat // zajęcie dla rąk
„Plexus – robimy różne rzeczy, które chwilami wydają się być podobne. Szukamy wspólnych wątków, cech, analogii… Tymczasem wszystko samo się splata.” Dariusz Fodczuk
Ola Kozioł / zaproszony artysta Suavas Lewy
Od 2015 roku jesteśmy duetem artystycznym aktywnym na wielu płaszczyznach twórczej eksploracji – performance, działania dźwiękowe, video-art, akcje społeczne, animacja kultury, muzyka, malarstwo i edukacja artystyczna. Wierzymy, że sztuka jest elementem codziennego życia, a nie działalnością wybranych ludzi. Jesteśmy również małżeństwem, a czas przygotowań do projektu PLEXUS zbiegł sie z czasem oczekiwania narodzin naszej córki.
Alicja Kujawska / zaproszony artysta Kim Albrecht
Interesują mnie fenomeny kulturowe takie jak wspólnoty wyboru: kooperatywy spożywcze, kultura dzielenia, art+feminism. Praca The blood of heroes będzie herstorycznym komentarzem do historii i archiwum sieci kobiet.
Do wystawy zaprosiłam niemieckiego artystę, którego twórczość poznałam na ostatnim festiwalu WRO – Kim Albrecht jest artystą nowych mediów. Zapraszam go, ponieważ bada on relacje ludzie-komputery, odkrywa granice wiedzy wizualnej w erze post-cyfrowej.
Kim Albrecht wizualizuje kulturowe, technologiczne i naukowe formy wiedzy. Jego diagramy mają na celu rozwinięcie i zakwestionowanie struktur reprezentacji oraz zbadanie estetyki przenikania się technologii i społeczeństwa poprzez zmysłową wiedzę o śledzeniu informacji.
Na wystawie Plexus zaprezentuję pracę Distinction Machine – eksperyment ukazujący wizualnie „proces myślenia” komputera w przestrzeni wirtualnej.
Roksana Kularska Król / zaproszona artystka Justyna Stopnicka
Plexus odczuwam jako splot różnych dziedzin sztuki. W moim przypadku będą tą sztuki wizualne i dźwięk. Zapraszam Justynę Stopnicką (pseudonim June), absolwentkę Akademii Muzycznej w Łodzi, ponieważ odnajduję się w dźwiękach, które tworzy. Miałam także okazję pracować z nią przy kilku różnych projektach, ale nigdy 1:1. Justyna od wielu lat tworzy własne kompozycje w nurcie muzyki elektronicznej.
Roksana Kularska Król, Justyna Stopnicka, Nienawiść
Forma naszej wspólnej pracy: performans + wideo + dźwięk. Elementy te będą się wzajemnie przenikać, wpływać na siebie, dopełniać i splatać. Praca dotyczy tego co w obecnym momencie porusza mnie najbardziej czyli sytuacji politycznej i społecznej w kraju. Chciałabym, aby wszystko dobrze się skończyło…
Anka Leśniak / zaproszona artystka Ewa Kaja
Ewa Kaja jest absolwentką Wydziału Edukacji Wizualnej (obecnie Wydział Sztuk Wizualnych) łódzkiej ASP. Ja studiowałam tam kilka lat później. Nie spotkałyśmy się jednak w Łodzi. Skontaktowałyśmy się w 2016 roku, przed moim wyjazdem na rezydencję KulturKontakt do Wiednia, gdzie Ewa mieszka od wielu lat. Ewa znalazła się w gronie pierwszych artystek i artystów zaproszonych na tę rezydencję. Później została i skończyła jeszcze jedne studia na tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych. W 2016 roku roku wzięła udział w moim projekcie Viennese Art Scene – rozmowach z artystami imigrantami mieszkającymi w Wiedniu. Skontaktowała mnie też z kilkoma innymi osobami, które zaprosiłam do projektu. Nie znając miejscowego środowiska, a jednocześnie prowadząc grę z celem wiedeńskiej rezydencji, a więc „zaznajomieniem artystów z rezydencji z wiedeńską sceną artystyczną” skoncentrowałam się na aspekcie migracji i kulturowej wymianie. W tym roku znów spotkałyśmy się z Ewą w Wiedniu i znów miałyśmy okazję współpracować. Ten link łódzko-wiedeński, „wspólne” punkty w biografii, jednak mające miejsce w innym czasie, mój emocjonalny związek z Wiedniem i Ewy emocjonalne przywiązanie do Łodzi wydają się ciekawym punktem wyjścia do prac, które pokażemy na wystawie.
Iza Macjewska / zaproszony artysta Piotr Michnikowski
Tytuł projektu: Muzeum żołnierzy poczętych, koncepcja: Izabela Maciejewska, artysta zaproszony do współpracy: Piotr Michnikowski, dyplom 1985, Rzeźba, ASP Warszawa.
Muzeum żołnierzy poczętych to ironiczno-krytyczny komentarz do destrukcyjnych, lecz wciąż aktualnych, patriarchalnych (narodowo-militarnych) wzorców kulturowych, niosących ze sobą między innymi prawomocność przemocy, usankcjonowanie wojny jako naturalnej aktywności człowieka, również w kontekście religijnym, a także fizyczną i psychiczną przemoc w stosunku do kobiet – obok kultu nienarodzonych. W sensie ogólnoludzkim jest to przewrotne przesłanie, dotyczące braku szacunku do istoty ludzkiej, traktowanej od poczęcia niczym „mięso armatnie”, gdzie lansowany jest wzorzec walki i śmierci za ojczyznę, jako moralny i atrakcyjny. W tym kontekście, ochrona życia poczętego (tak żywy temat w narodowym dyskursie) zyskuje wymiar potężnej ironii. Zaś praca zmusza do głębszej refleksji nad życiem w ogóle, również na tle zjawisk zachodzących w polskim społeczeństwie.
Wybór zaproszonego przeze mnie artysty podyktowany jest przede wszystkim splotem światopoglądowym oraz łączącym nas podejściem do aktywności twórczej. Najlepiej oddają to jego własne słowa: „pracuję wielowątkowo, na pograniczu różnych technik i sztuk. Interesuje mnie głównie pogłębione odczuwanie i refleksja pozawerbalna, pozostająca w sferze niedostępnej rozumowej analizie, lecz żywo obecna: ta, w której człowiek może się jedynie odnaleźć, lecz nie może jej stworzyć. (…) Żywo interesują mnie także różne aspekty sytuacji społecznej. Uważam, że wszyscy jesteśmy na poziomie duchowym powiązani ze sobą, nie tylko jako istoty ludzkie, ale w ogóle jako mieszkańcy tego świata, którym w tym czasie, tu i teraz dane jest żyć. Dlatego niepomiernie dziwią mnie i dotykają wszelkie akty agresji, wykluczenia.”
Aurelia Mandziuk / zaproszony artysta Mariusz Sołtysik
Do projektu PLEXUS zaprosiłam Mariusza Sołtysika, artystę, którego twórczość cenię, z którym miałam przyjemność pracować w jednej uczelni i wspólpracować przy realizacji projektów artystycznych. Wiążą nas „sploty” zainteresowań, światopoglądowe, wspólne terytorium postaw przy niekiedy odmiennych stanowiskach. Od kilku lat, w ramach „swobodnej migracji”, nasze ścieżki zawodowe rozeszły się (moja działalnośc zawodowa związana jest z Akademią Sztuki w Szczecinie, natomiast Mariusza Sołtysika z Akademią Sztuk Pięknych w Krakowie). Możliwość ponownego spotkania we wspólej przestrzeni i cekawość kontynuacji dlalogu artystycznego była powodem mojego wyboru. Niejednokrotnie nasze drogi krzyżowały się na polu zawodowym, chociaż życie rzuciło nas w dwie przeciwstawne strony Polski. Punktem styku stała się Łódź, stanowiąca miejsce spotkań.
Na wystawie pokażemy dwie odrębne prace intermedialne i interdyscyplinarne składające się z obiektów, fotografii i filmu.
Beata Marcinkowska / zaproszony artysta Maciej Bohdanowicz
Nasza realizacja będzie dialogiem na poziomie formy i treści. W pracach przeplatać się będą wątki związane z kobiecością i męskością, zestawione na zasadzie kontrastu form.
Maciej Bohdanowicz zaprezentuje swoje kolaże Ogrody rozkoszy, w których „postacie ludzi, a zwłaszcza mężczyzn, wprowadzone do ogrodu, pośród owoców, warzyw, zwierząt i minerałów realizują fantazje patrzących na nich widzów. Mogą to być pragnienia cielesne, często nienormatywne, które w ramach każdego Ogrodu znajdują miejsce do nieskrępowanej realizacji. Światy Ogrodów zapraszają widza do opowiadania historii własnych pragnień i lęków” (z tekstu Konrada Sierzputowskiego https://pik.lodz.pl/art/wystawa/maciej-bohdanowicz-ogrody-rozkoszy-wystawa-kolazy/).
W mojej pracy przedstawię zmultiplikowany wizerunek Wenus z Willendorfu – symbol prehistorycznego piękna, który na pewno daleki jest od wyobrażeń estetycznych dotyczących współczesnej kobiety. Jest to przedstawienie kobiety o pełnych kształtach – kobiety, która dziś może być uważana za otyłą, ale w czasach prehistorycznych była synonimem zdrowia i siły. Kojarzyła się z dobrobytem, a także z płodnością. Jest to prawdopodobnie jedno z pierwszych marzeń na temat idealnej kobiety.
Marta Ostajewska / zaproszona artystka Aleksandra Chciuk
W wystawie PLEXUS weźmie udział wraz ze mną łódzka artystka wizualna, audioperformerka i kompozytorka Aleksandra Chciuk. Obie zwracamy dużą uwagę na otaczajacą nas przestrzeń i relację z nią.
Zaprezentujemy dwie prace video:
Marta Ostajewska Kolumny (fragment video performance Mi/gra/cja w opuszczonej fabryce na Księżym Młynie) – kiedy ciało staje się hubą i stapia z otaczającą przestrzenią – bez końca.
Aleksandra Chciuk Chamber of Nature video, w którym artystka odnosi się do swojej relacji z przestrzenią z przeszłości i poszukiwań w niej siebie obecnie. Praca zrealizowana w w Pałacu Karola Poznańskiego.
Podczas wernisażu najprawdopodobniej zrealizujemy również wspólne działanie w przestrzeni.
Jolanta Wagner / artystka, która jako inicjatorka powstania grupy FRAKCJI, została zaproszona do projektu PLEXUS przez wszystkie członkinie grupy
The end of the Age of Reason
Koniec Epoki Rozumu – inwentaryzacja niedoborów
Rok powstania: 2019 rok
Wymiary: 150 x 200 x 7 cm.
Technika: rysunek tuszem oraz rysunek enkaustyczny, na starej, intensywnie używanej desce kreślarskiej pokrytej woskiem pszczelim.
Światem rządzi przypadek i nic nie wydaje się całkowicie pewne, a to budzi pragnienie stworzenia świata przewidywalnego, uporządkowanego i harmonijnego. Świata, do którego poznania, tak jak chciał Kartezjusz, najważniejszym narzędziem jest Rozum, gdyż jedynie On dostarcza wiedzy dotyczącej istoty rzeczywistości i z jego pomocą jesteśmy w stanie ją zdefiniować, usystematyzować i w ostatecznym efekcie – zinwentaryzować.
Inwentaryzowanie jest przejawem głęboko zakorzenionej potrzeby porządkowania rzeczywistości i tworzenia systemu korelacji, w którym wszystkie elementy świata kierowanego Rozumem znajdują odpowiednie dla siebie miejsce.
Inwentaryzacja obecnego stanu rzeczy wykazuje jednak wyraźny deficyt – odnotowuje brak najważniejszych filarów klarownej dotąd struktury. Zanikają Idee Racjonalizmu, Humanitaryzmu i Liberalizmu, coraz trudniej znaleźć oparcie w Empiryzmie i Utylitaryzmie. Odchodzi w zapomnienie, wyrażająca wiarę w możliwości ludzkiego umysłu, kartezjuszowska myśl: cogito ergo sum. Wyczerpuje się wynikający z niej Optymizm i złudne wydaje się spoglądanie z nadzieją na przyszłość świata.